Onder toeziend oog

Blaauwendraad, Nagtegaal, Koning, Plomp

Namen verbonden met deze grond

dwalen rond als een pelgrim op zoek

naar zichzelf. Wortels strekken uit

in een poging contact te leggen.

Herinneren is immers thuisbrengen.

van Tuyll van Serooskerken, Delfgou, Donders

Vingers van klimop lezen stenen huid

kijken in het gezicht van eeuwen.

Nerven verkennen kieren, omarmen

contouren, klampen zich vast.

Een laatste omhelzing.

Schieveen, van Schoonhoven, Voorsteegh

Ondanks het toeslaan van tijd kent deze

dodenakker een onbegrensde hartslag

die verdwaalde reizigers trekt zoals ik.

Mijn voeten stappen seconden weg.

Versleten schoenen laten huid los.

(over begraafplaats Oud-Zuilen)

Winnend gedicht Parade der Poëten Stichtse Vecht 2017